Numery archiwalne

Autor: Iwona Kozieradzka-Ogunmakin  |   Strony: 381–393


 

Streszczenie

Staroegipska rzeźba i ikonografia przedstawia bogactwo przedstawień ukazujących mężczyzn trzymających laski lub kije różnych rodzajów. Obiekty te są zwykle interpretowane jako symbole władzy i wysokiego statusu społecznego, a ich możliwa inna lub paralelna funkcja niezbyt przykuwa uwagę badaczy. Łącząc archeologiczne, ikonograficzne i biologiczne dane artykuł ten bada dwa grobowce okresu późnego Starego Państwa / wczesnego Pierwszego Okresu Przejściowego z Sakkary Zachodniej, należące do starszej kobiety (B.540) oraz młodego mężczyzny (B.555), oboje pochowani z pojedynczym drewnianym kijkiem. Dla przetestowania hipotezy, że kijki używane były również jako pomoc przy chodzeniu, zbadane zostały szczątki zmarłego pod kątem dowodów patologii, która mogłaby wskazywać na ograniczenie swobody ruchowej. Brak takich znalezisk w pozostałościach szkieletu zmarłego mężczyzny oraz jego młody wiek wykluczyły, by kij używany był w inny sposób niż dla celu symbolicznego; najprawdopodobniej związany był z pozycją społeczną tej osoby lub jego oficjalną rangą. Laski i kijki nie były zwyczajowo wiązane z kobietami, stąd w świetle znalezisk patologii oraz zaawansowanego wieku kobiety z B540, kij złożony w trumnie zmarłej mógł być używany jako pomoc w chodzeniu.

 

 

Dane adresowe:

Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych Polska Akademia Nauk
ul. Nowy Świat 72
00-330 Warszawa
tel. (22) 657 27 91

Formularz logowania

Our website is protected by DMC Firewall!